хароб — [خراب] 1. вайрон, вайрона, валангор; муқоб. обод 2. лоғар, шалпар; муқоб. фарбеҳ; хароб кардан (намудан) вайрон кардан, табоҳ сохтан; хароб шудан а) вайрон шудан, табоҳ сохтан; б) лоғар шудан, бетобу тавон шудан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
харобандарун — [خراب اندرون] кит. парешонхотир, мушавваш, ранҷидахотир … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
харобкор — [خراب کار] он ки боиси вайронию табоҳӣ мешавад … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
харобкорӣ — [خراب کاري] зараррасонандагӣ, боиси вайронии чизе шудан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
харобкорона — [خراب کارانه] аз рӯи харобкорӣ, боиси харобкорӣ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
харобкунанда — [خراب کننده] вайронкунанда, вайронкор, вайронгар … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
харобобод — [خراب آباد] 1. ҷое, ки ободониаш аз харобазорҳо иборат аст 2. киноя аз ин дунё … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
харобхона — [خراب خانه] кит. харобот … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
харобшуда — [خراب شده] 1. вайронгардида, ба ҳоли вайрона афтода, рехта, фарсуда 2. лоғаршуда … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
خرب — I الوسيط (خَرَبَ) ُ خَرْبًا: صَار لِصًّا. فهو خارب. (ج) خُرَّابٌ. و الشيءَ: ثَقبَهُ وشقَّهُ. ويقال: خَرَبَ دِينَهُ: أَفسدَهُ برِيبة أَو شَكٌّ. و الشيءَ: عَطَّلَهُ عن أَن يُؤْتِيَ منفعتَه. و فلانًا: ضرب خُرْبَتَهُ. و الشَّيءَ، وبه: خَرْبًا،… … Arabic modern dictionary